Een vegetariër eet geen vlees of vis en een veganist geen dierlijke producten. Maar wat als je een keertje cheat? En doe ik aan cheaten?
Eigenlijk weet ik niet of het slim is om hier een artikel over te schrijven. Het is een onderwerp dat (begrijpelijk) gevoelig ligt. Voordat je misschien boos wordt of het met me oneens bent, hoop ik dat je het hele artikel leest. Je mening hierover uiten mag natuurlijk bij de reacties. Probeer het in ieder geval netjes te houden 😉
Vegetarisme of veganisme is een kwestie van alles of niets. Een vegetariër eet geen producten van gedode dieren. Dus geen vlees, vis en ook geen producten zoals gelatine en kaas met stremsel. Een veganist gaat een stapje verder. Hij of zij eet helemaal geen dierlijke producten, dus ook geen zuivel of eieren. Daarnaast gebruikt een vegan ook geen dierlijke producten zoals leer of wol. Als je het zo leest is het best wel zwart-wit. Eet je geen dieren? Dan ben je een vegetariër. Eet of gebruik je geen dierlijke producten? Dan ben je een veganist.
Wat als je nou een keer cheat? Cheaten is hiervoor misschien niet het goede woord. Cheaten betekent namelijk bedriegen of valsspelen. Uiteindelijk eet je vegetarisch of veganistisch voor jezelf. De enige die je bedriegt ben je dus zelf. Maar stel dat je nou wel een keer vis of vlees eet, is dat erg? Misschien ben je uiteten en bezwijk je onder sociale druk of is er geen vega optie. Misschien heb je zin in vis omdat je het al jaren niet hebt gehad. Of ben je benieuwd hoe het smaakt. Je kiest er bewust voor om vis of vlees te eten. Is dat erg?
Heb ik ooit gecheat?
Ik eet vegetarisch sinds februari 2015. Dat betekent dat ik iets langer dan twee jaar geen vlees, vis, gelatine of dierlijk stremsel eet. Heb ik in die twee jaar weleens vis of vlees gegeten? Ik kan natuurlijk doen alsof ik de perfecte vegetariër ben. Alsof ik sinds mijn vega journey helemaal perfect vegetarisch heb gegeten. Maar zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik niet perfect. En ik ga hier ook niet prediken alsof ik dat wel ben. Dus ja: ik heb weleens ‘gecheat’.
In die situaties was ik bijvoorbeeld uiteten met vrienden of familie en wilde ik niet moeilijk doen. Ik was de enige vegetariër en ik stond niet stevig in mijn schoenen. Op dat moment was ik niet zelfverzekerd en durfde ik mijn mond niet open te trekken. Ik schaamde me omdat ik vegetariër was. Ik at dus met de rest mee. Tijdens en achteraf voelde ik me naar. Ik baalde dat ik was bezweken aan de groepsdruk. Ik kon dan heel boos op mijzelf worden dat ik het niet vol had gehouden. Dan huilde ik weleens achteraf want ‘zie je wel, vegetarisch eten is te moeilijk en ik kan het niet’. Ik voelde me vooral enorm schuldig naar de dieren. Want ik wist hoe het eraan toeging in de slachthuizen en daar wilde ik juist niet aan meedoen.
Wat moet je doen na het cheaten als vegetariër of veganist
Als je hebt gecheat kan je twee dingen doen:
- Opgeven
- Leren van je fout en doorgaan
Op het moment dat ik had ‘gecheat’ kon ik de keuze maken om te stoppen met vegetarisch eten. Ik kon beamen dat vegetarisch eten op dat moment te moeilijk was. Dan had ik de keuze kunnen maken om weer vlees, vis of andere dierlijke producten te eten. Dan had ik geen blog, geen leuke vega(n) vrienden of nieuwe gerechten leren kennen. Ik had dan nooit geweten wat voor voordelen vegetarisch eten had. Dat het gezond is, dat het leuk is en dat je er veel van leert.
Gelukkig ben ik niet gestopt met vegetarisch eten. Ja, het is balen als je een keer dierlijke producten hebt gegeten terwijl je er bewust voor kiest om vega(n) te leven. Maar om nou door een misstap (of misschien meerdere) weer fulltime dierlijke producten te eten? Ik weet niet hoor, maar van fouten hoor je volgens mij te leren? Zo kan je er een les uithalen. Misschien moet je een vega restaurant uitkiezen, je meer inlezen om zelfverzekerd te worden of op zoek gaan naar een geweldige vleesvervanger. Is het niet stommer om helemaal te stoppen dan te accepteren dat je een keer de mist in bent gegaan?
Is het wel alles of niets
Voordat je denkt dat ik het niet eens ben met de labels vegetarisch of veganistisch, dat ben ik wel. Wanneer je jezelf dat label opplakt dan neem je die definitie aan. Maar je hoeft jezelf niet dat label op te plakken. Als dat label niet bij je past, kan je een andere uitkiezen. Daarom heb je honderd verschillende benamingen zoals flexitarier, vegetarier, flexanist, veganist enzovoort. Of nog leuker: je plakt jezelf helemaal geen label op. Het is niet nodig om jezelf een veganist/vegetariër/flexanist te noemen als je er niet klaar voor bent of geen behoefte aan hebt. Vega(n) eten doe je voor jezelf.
Doe het voor jezelf
Wat ik met dit artikel wil zeggen is dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je vegetarisch of veganistisch eten moeilijk vind. Als je je hele leven bent gewend om dierlijke producten te eten, dan is het lastig om te stoppen. Je hoeft niet van jezelf te eisen dat je het dan perfect gaat doen. Leg de lat niet zo hoog dat je niet eens durft te beginnen. Je best doen is goed genoeg. Misschien eet je een dag in de week vega omdat meer niet lukt. Dat is een enorme stap. Je maakt een verschil met alle kleine beetjes die je doet. Blijf jezelf ontwikkelen, blijf stapjes zetten maar blijf ook bij jezelf. Dat anderen veganistisch eten, alleen fairtrade producten kopen of volledig zero waste leven is leuk. Maar het is op dit moment niet jou. Dus stop asjeblieft niet als je een keer de mist in gaat. Mij is het ook weleens gebeurd en ik denk anderen ook wel. En dat is oke, want je leeft voor jezelf. Niet voor een ander. Je best doen is goed genoeg.
Heb jij weleens struggles gehad als vega of veganist? Of vind je het makkelijk om vlees/vis te laten staan? Let me know!
Geen zorgen, de burger is vega! 😉